Dr Allan Cantwell, tłumaczenie-skrót Ola Gordon, korekta Piotr Bein
SVCP [Specialny Program Wirusów Raka] spotkał niechlubny koniec w 1977 r. Gallo: Naukowy problem był taki, że nikt nie mógł dostarczyć jasnych dowodów na żadnego wirusa ludzkiego guza, nawet nie wirus DNA; większość naukowców odmówiła przyznania, że wirusy odgrywały jakąkolwiek rolę w nowotworach ludzkich. Pod względem politycznym, Program Wirusa Raka miał kłopoty, gdyż dostawał duże fundusze, a nie udało mu się stworzyć dramatycznych, widocznych wyników.
Mimo wszystko, SVCP był kolebką inżynierii genetycznej, biologii molekularnej i projektu ludzkiego genomu. Bardziej niż inne programy, zbudował dziedzinę retrowirologii zwierzęcej, która doprowadziła do istotnego zrozumienia raka i immunosupresyjnych retrowirusów wśród ludzi.
Kiedy likwidowano SVCP, tysiące gejów zgłaszało się na króliki doświadczalne w rządowych eksperymentach szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B [WZW – hepatitis B] w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. Te same miasta wkrótce stały się trzema głównymi epicentrami nowego syndromu obniżonej odporności wśród gejów, później znanego jako AIDS.
Dwa lata po zamknięciu SCVP, wprowadzenie HIV w społeczność gejowską (wraz z wirusem opryszczki i mycoplasmą) w cudowny sposób ożywiło badania retrowiralne i z Gallo zrobiło najsłynniejszego naukowca na świecie.
Czy skażone zapaleniem wątroby szczepionki były przyczyną AIDS? Na początku l. 1970-ych w szympansach odkryto szczepionkę WZW typu B. Do dzisiaj, niektórzy boją się przyjęcia tej szczepionki, z powodu pierwotnego związku gejów z AIDS. Czy tysiącom homoseksualistów wszczepiono HIV (i wirus opryszczki KS i nową mycoplasma) i wprowadzono go w społeczność gejowską podczas prób tych szczepionek na Manhattanie (1978) i w miastach zach. wybrzeża (1980-81),? Pierwsze przypadki AIDS u gejów wystąpiły na Manhattanie kilka miesięcy po rozpoczęciu eksperymentu w Centrum Krwi. Kiedy w połowie l. 1980-ych dostępne było badanie krwi na HIV, przebadano pobrane od gejów próbki krwi przechowywane w Centrum. Zdumiewająco, 20% gejów, którzy zgłosili się na ochotnika do eksperymentu WZW typu B w Nowym Jorku, było nosicielami wirusa HIV w 1980 r., tj. rok zanim epidemia AIDS stała się “oficjalna”. Czyli manhattańscy geje w 1980 r. mieli najwyższą częstość występowania HIV na całym świecie, łącznie z Afryką, rzekomym miejscem urodzenia HIV i AIDS. A epidemia w Afryce pojawiła się dopiero 1982 r.
Mimo zaprzeczeń przez AIDS establiszment, kilku naukowców jest przekonanych, że eksperymenty posłużyły wprowadzeniu HIV do populacji gejów. Moje własne rozległe badania nad eksperymentami wirusowego zapalenia wątroby typu B przedstawia AIDS and the Doctors of Death: An Inquiry into the Origin of the AIDS Epidemic [1988, AIDS i lekarze śmierci: Dochodzenie w kwestii pochodzenia epidemii AIDS] i Queer Blood: The Secret AIDS Genocide Plot [1993, Krew gejów: Tajny spisek ludobójstwa AIDS]. Książki te obaliły też niedorzeczną historię o pacjencie zero z 1987 r., wg której rozpustny kanadyjski gej, steward linii lotniczych przyniósł AIDS do Ameryki. Ta wysoce nieprawdopodobna historia zrobiła sensację w mediach i posłużyła do dalszego ukrywania pochodzenia AIDS w Ameryce i obwiniania rozwiązłości gejów. Nawet Montagnier ma wątpliwości wobec tego, że amerykańska epidemia mogła pochodzić od jednego pacjenta.
Orędownicy teorii szympansa nigdy nie wspomnieli, że nowojorskie Centrum Krwi zorganizowało (1974) laboratorium wirusowe szympansa w Afryce Zach. Jednym z celów VILAB II, w Liberyjskim Instytucie Badań Biomedycznych w Robertsfield, Liberia, było opracowanie szczepionki WZW typu B u szympansów. Kilka lat później tę szczepionkę dano gejom w Centrum. Szympansy złapane w różnych częściach Afryki Zach. dostarczano do VILAB. Alfred Prince, szef wirusologii w Centrum Krwi w Nowym Jorku, był dyrektorem VILAB przez ostatnie 25 lat. VILAB szczyci się uwalnianiem zrehabilitowanych szympansów z powrotem na wolność.
Również ściśle powiązana z “pre-AIDS” opracowaniem szczepionki WZW typu B, jest mało znana kolonia naczelnych poza Nowym Jorkiem o nazwie LEMSIP (Laboratorium Medycyny Doświadczalnej i Chirurgii). Do zamknięcia w 1997 r. LEMSIP dostarczał naukowcom w Nowym Jorku naczelne i organy naczelnych do transplantacji i badań nad wirusami. Założony w 1965 r. LEMSIP miał powiązania z Centrum Medycznym Uniwersytetu Nowego Jorku [NYUMC], gdzie wykryto (1979) pierwsze przypadki wiążącej się z AIDS Kaposi sircoma. Badacze z Centrum byli także bardzo zaangażowani w odkrycie szczepionki WZW typu B użytej na gejach; Centrum otrzymywało fundusze rządowe i kontrakty związane z badaniami nad bronią biologiczną od 1969 r., wg Leonarda Horovitza, autor Emerging Viruses: AIDS and Ebola [1969, Nowe wirusy: AIDS i ebola]. […]
W Afryce Zach. poluje się na szympansy w celach spożywczych i dla eksperymentów medycznych. Młode szympansy są szczególnie wartościowe w badaniach medycznych; zwykle łapane są przez zastrzelenie ich matek. Wiele z nich umiera w wyniku stresu i nieludzkich warunków przetrzymywania i transportu do laboratoriów i ogrodów zoologicznych na Zachodzie. Toteż szympansy są obecnie gatunkiem zagrożonym. W ub. stuleciu populacja afrykańskich szympansów spadła z 2 mln do mniej niż 150 tys. Nadal wini się je za spowodowanie światowej epidemii AIDS.
Beatrice Hahn zna teorie naczelnych, gdyż pracowała w laboratorium Gallo, kiedy bardzo promował teorię o zielonej małpie w połowie l. 1980-ych i ścisły związek wirusa małpy z HIV. Teraz wirus Hahn został uznany za bliższego krewnego niż wirus małpy zanieczyszczający w Essex laboratorium, które stworzyło podstawę fałszywej teorii o zielonej małpie. Dziennikarze nie zwracali uwagi na te rozbieżności. Nowe odkrycia Hahn nt. szympansów wraz ze próbkami krwi z 1959 r. w pełni przekonały establiszment AIDS i adorujące go media, że faktycznie Afryka była źródłem epidemii HIV i AIDS. […]
Królewskie Stowarzyszenie w Londynie zorganizowało (październik 2000) 2-dniową konferencję nt. pochodzenia HIV, bez żadnej wzmianki o bio-broni, a pewien profesor oświadczył nawet, że wszystkie ludzkie choroby zakaźne pochodzą od zwierząt. Mimo że nigdy nie było choroby jak AIDS (aż naukowcy zaczęli jawnie przenosić wirusy żeby wielokrotnie przełamać bariery gatunków), wg profesora naturalne przechodzenie tych infekcji jest powszechnym wydarzeniem wśród zwierząt. […]
Ile jeszcze wirusów będziemy musieli znieść, zanim zakwestionujemy uczciwość i programy naukowców, którzy przenoszą wirusy między gatunkami w laboratoriach zajmujących się zwierzętami?
Lawrence K. Altman, dziennikarz z Times, który napisał (1999), że rozwiązano pochodzenie AIDS, niedawno zapytał: Skąd wziął się AIDS? Teraz wydając się niezdecydowany, Altman odpowiada: Możemy się tylko domyślać. Uzyskanie odpowiedzi byłoby ważne, ponieważ odkrycie jak doszło do epidemii AIDS może zapobiec podobnej katastrofie w przyszłości. (The AIDS questions that linger [Ciągnące się pytania o AIDS] 30.1.2001).
Łatwo dowiedzieć się, jak naukowcy mogli stworzyć i przenieść HIV do gejów i Murzynów poperz tajne eksperymenty medyczne w celach ludobójczych i kontroli populacji. Ukrywanie i dezinformacja naukowa dotycząca Eksperymentów Radiacji Człowieka z okresu zimnej wojny pokazała. jak łatwo rządowi naukowcy mogą oszukać opinię publiczną.
Leczenie naturalne 