Postaci rynkowe H2O2 i jego tradycyjne zastosowanie

Postaci rynkowe H2O2 i jego tradycyjne zastosowanie
Nadtlenek wodoru to bezwon-na, bezbarwna ciecz (w dużych stęże­niach lub objętościach lekko niebie­skawa). Związek nietrwały, dobrze roz­puszczający się w wodzie i rozpada­jący się w świetle nawet w tempe­raturze pokojowej, w związku z czym należy go przechowywać w naczy­niach z ciemnego szkła.
Nadtlenek wodoru występuje również jako Perhydrol, Hydroperyt, Hyperol i Laperol. Japończycy niedaw­no opracowali ekwiwalent nadtlenku wodoru pod nazwą Fluzol, którego używają z dobrym rezultatem w radio­terapii u chorych na raka.
Perhydrol – skoncentrowany roz­twór H2O2, w którym nadtlenku wodoru jest 27,5-35%. W sieci aptek zazwy­czaj sprzedaje się 3% roztwór, często bez określenia na etykiecie stężenia.
Wielu niepokoi się tym, że H2O2 jest zanieczyszczony i zawiera rzeko­mo szereg substancji szkodliwych dla organizmu, szczególnie ołów i cynk. W odróżnieniu od technicznego, H2O2 trafiający do aptek jest dość czysty, szczególnie ten przygotowany dla aku­szerek. Oczywiście obecność domie­szki ołowiu jest niepożądana, ale w tych ilościach nadtlenku wodoru, które są zalecane do stosowania wewnę­trznego lub dożylnego, można te za­nieczyszczenia zlekceważyć, biorąc
041
pod uwagę efekt leczniczy, który wy­wołuje – tym bardziej, że ilość ołowiu trafiającego do organizmu z innych źródeł zawsze przekracza dopuszcza­lne normy.
Cynk zaś stanowi nieodzowny pierwiastek, bez którego nie zachodzi wiele reakcji biochemicznych i energe­tycznych.
Hydroperyt – produkowany jest w tabletkach i zawiera około 35% H2O2. Przed użyciem należy rozpuścić table­tki w wodzie: 1 tabletka na 1 łyżkę sto­łową wody (15 ml), co odpowiada 3% roztworowi H2O2. Hydroperyt można stosować tylko zewnętrznie, gdyż nie jest wystarczająco oczyszczony.
Nadtlenek wodoru tradycyjnie stosuje się jako środek antyseptyczny, tamujący krwotoki, jako wybielacz, w celu uzyskania tlenu i jako utleniacz w technologii rakietowej.
W organizmie nadtlenek wodoru pod wpływem enzymu katalazy zamie­nia się w wodę i tlen atomowy, chro­niąc struktury tkanek przed uszkodze­niami. W przeciwnym razie komórka ulega zanieczyszczeniu i proces apop-tozy (likwidacji martwych i chorych ko­mórek, a także pasożytów) nie zacho­dzi.
Dowiedziono, że nadtlenek wo­doru uczestniczy we wszystkich bioor­ganicznych procesach przemiany ma­terii: białek, tłuszczy, węglowodanów, soli mineralnych, a także w tworzeniu witamin, pracy wszystkich układów en­zymatycznych, hormonalnych, i w wyt­warzaniu ciepła w organizmie. Sprzyja również przedostawaniu się cukru z plazmy krwi do komórki bez pomocy insuliny.
Jednak oprócz nasycenia orga­nizmu tlenem atomowym, nadtlenek wodoru pełni jeszcze jedną, kto wie
czy nie ważniejszą rolę – utlenia toksy­czne substancje. Właściwość tę dr Farr nazwał „utleniającą detoksyka­cją”. Uściślając, utleniając tłuszcze, odkładające się na ściankach naczyń, nie tylko zapobiega zachodzeniu zja­wiska arteriosklerozy, ale i likwiduje je.
Utleniające właściwości nadtlen­ku wodoru są bardzo silne: jeśli 10-15 ml H2O2 wlać do 1 ! wody, to ilość dro­bnoustrojów zmniejszy się w niej ty­siąckrotnie! Giną przy tym nawet takie patogenne mikroorganizmy, jak zaraz­ki cholery czy duru brzusznego, a ta­kże spory wąglika, bardzo wytrzymałe w środowisku zewnętrznym. Zdolność nadtlenku wodoru (przy wprowadzeniu do wewnątrz) do efektywnej walki z in­fekcjami bakteryjnymi, grzybiczymi, pasożytniczymi i wirusowymi, a także do stymulowania pracy układu immu­nologicznego i powstrzymywania roz­rostu nowotworów, udowodniona zos­tała przez znaczną ilość badań labora­toryjnych i klinicznych. (W. Douglas, 1998). Po infuzji dożylnej H2O2, ko-mórki-zabójcy – limfocyty T, odpowie­dzialne za intensywność pracy układu immunologicznego – uzyskują większą aktywność.
A połączenie zastosowania nad­tlenku wodoru z naświetlaniem krwi ul­trafioletem wywiera jeszcze silniejszy efekt terapeutyczny, szczególnie w przypadkach chorób związanych z takimi stanami deficytu immunologicz­nego, jak wirusowe zapalenie wątroby, choroby przewlekłe, bezpłodność, tak zwane AIDS, astma oskrzelowa itd.

Iwan Niumywakin – Woda utleniona na straży zdrowia