Metody leczniczego zastosowania nadtlenku wodoru

Metody leczniczego zastosowania nadtlenku wodoru
Otrzymuję wiele listów i zdarza się, że jest w nich mowa o niebezpie-042
czeństwach wynikających z zastoso­wania nadtlenku wodoru, a szczegól­nie jego wlewu dożylnego.
Zanim w ogóle cokolwiek pole­cam innym, najpierw wypróbowuję to na sobie. I tak oto nadtlenek wodoru wprowadzam dożylnie sobie i swoim krewnym za pomocą strzykawki u mnie w domu, w kuchni, i co? Żyję!
Nadtlenek wodoru to roztwór, w którym molekuły tlenu atomowego są oddzielone od siebie molekułami wo­dy, a co za tym idzie – w odróżnieniu od cząsteczek czystego tlenu – są bar­dzo małe, i ryzyko embolii gazowej [za­toru w naczyniach krwionośnych, spo­wodowanego pęcherzykami gazu] jest praktycznie wykluczone.
Negatywne działanie nadtlenku wodoru przy stosowaniu wewnętrznym wyjaśnić należy tym, że w przewodzie pokarmowym jest mało enzymu kata-lazy lub nie ma go wcale. Oto dlaczego dobrano dawkę nieprzewyższającą 10 kropel w trakcie jednego wlewu 30 minut przed posiłkiem lub 1,5-2,0 go­dziny po posiłku. Do tego nieprzypad­kowo początkowy etap przyjmowania nadtlenku wodoru (10 dni), również w przypadku przyjmowania dożylnego, opracowany jest jako tryb przywy-kania. Nawet sami chorzy mogą okre­ślić dla siebie dawkę, która wydaje się im do przyjęcia i nie wywołuje dyskom­fortu, na przykład nawet nie przewy­ższającą 3-5 kropel jednorazowo.
W naszym „cywilizowanym ży­ciu” jemy smażone, wędzone, a dodat­kowo zatrute chemią, pozbawione tle­nu pokarmy, i dlatego do ich strawienia potrzeba go bardzo dużo. A tkanki żyją praktycznie w środowisku beztleno­wym i zmuszone są walczyć o każdy dodatkowy łyk powietrza. Dlatego u niektórych osób przyjęcie nawet 2 kro-
pel nadtlenku wodoru wywołuje nieraz różne dolegliwości z omdleniem włą­cznie, podobnie jak to ma miejsce z mieszczuchem, który ocknął się w le­sie. Jednak w związku z tym, że orga­nizm ludzki – na skutek siedzącego try­bu życia, sposobu żywienia i innych czynników – praktycznie zawsze od­czuwa niedobór tlenu, przyjmowanie nadtlenku wodoru przy jakichkolwiek zaburzeniach nie okaże się zbędnym. Jeśli po zażyciu nadtlenku wodo­ru pojawią się jakiekolwiek nieprzyje­mne efekty, bóle, ociężałość i inne, to przerwijcie zażywanie na 1 -2 dni, albo też zmniejszcie dawkę do 3-5 kropel. W czasie używania nadtlenku należy zażywać witaminę C (jeden ząbek czo­snku dziennie spełni to zadanie).
Zastosowania zewnętrzne
Jako kompresy, wcierania w do­wolne chore miejsce (okolica serca, stawy itd.), smarowania powierzchni skóry przy chorobie Parkinsona, stwar­dnieniu rozsianym: 1-2 łyżeczki 3% roztworu nadtlenku wodoru [standar­dowa woda utleniona] na 50 ml wody, ze stopniowym zwiększeniem stężenia roztworu aż do 3% [czyli do stężenia nierozcieńczonej wody utlenionej].
Do płukania jamy ustnej. Stoso­wać 1 łyżeczkę 3% roztworu na 50 ml wody.
W chorobach skóry (egzema, łu­szczyca i inne) można stosować nie ty­lko nierozcieńczoną wodę utlenioną [3% roztwór nadtlenku wodoru], ale i 15-25-33% nadtlenek wodoru, przygo­towany z tabletek Hydroperytu, który można nabyć w sklepach z odczynni­kami chemicznymi. Należy smarować wysypki 1-2 razy dziennie, aż do całko­witego ich ustąpienia.
043
Jeśli cierpicie na grzybicę stóp albo innych części ciała, lub brodawki na ciele i inne wykwity, należy je sma­rować 3% roztworem H2O2 [nieroz-cieńczoną wodą utlenioną] przez kilka dni, a dolegliwości znikną.
Przy zainfekowanych ranach, procesach ropnych, krwiakach itp., nadtlenek wodoru sprzyja szybszemu gojeniu się. Jak wiadomo, dobrym środkiem dezynfekującym przy płyt­kich ranach, pęknięciach i chorobach skóry są ałuny [uwodnione kryształy podwójnych siarczanów (VI) metali trój- i jednowartościowych; potocznie przez ałun rozumie się uwodniony siar­czan potasowo-glinowy, czyli
KAI(SO4)212H2O,
o który – w związku z jego zastosowa­niami w kosmetyce i medycynie – cho­dzi autorowi]. Ich zastosowanie będzie skuteczniejsze w połączeniu z nad­tlenkiem wodoru: do 10% roztworu ału­nów (na 10 ml wody 10 g ałunów) do­dać 1 łyżeczkę 3% nadtlenku wodoru. Roztwór ten jest świetnym środkiem do leczenia wrzodów, chorób skóry, powierzchniowych ran i zapalenia wę­złów chłonnych.
–    Wykorzystanie nadtlenku wodo­
ru w kąpielach. Zazwyczaj zwracamy
niewiele uwagi na naszą skórę, a prze­
cież jej powierzchnia to 2 m2. Działa
ona jak nerki i płuca. Znaczy to, że
przez skórę również oddychamy, i
przez nią odprowadzane są produkty
metabolizmu. Oto dlaczego po ćwicze­
niach fizycznych i po spoceniu się na­
leży koniecznie wziąć lekki prysznic, w
przeciwnym bowiem razie szkodliwe
substancje ponownie znajdą się w or­
ganizmie.
Bardzo dobrze działa na skórę sauna parowa z nadtlenkiem wodoru, która jest już od dawna oficjalnie zale-
cana w wielu krajach: Anglii, USA, Ka­nadzie.
W celu zażycia jednej ciepłej kąpieli należy wziąć 5-6 buteleczek wody utlenionej (po 40 ml). Czas kąpieli to 30-40 minut. Następnie nale­ży dolać trochę ciepłej wody i umyć się. Pamiętajcie jednak, że mydła i szampony, szczególnie zza oceanu, zawierają w swym składzie zasady, i zmywając z powierzchni skóry kwaśną warstwę ochronną, czynią nas napra­wdę nagimi wobec infekcji, które mogą przeniknąć przez skórę. Cykl zabie­gów – 5-6 kąpieli co drugi dzień – moż­na powtórzyć po upływie dwóch tygod­ni.
Jak zatem działają kąpiele z nadtlenkiem wodoru? Normują stolec, wypędzają glisty, regulują powłokę skórną w egzemie, łuszczycy, zapale­niach skóry i wrzodach troficznych, łagodzą ból kręgosłupa, stawów i mię­śni.
Uwaga! Podczas kąpieli z nad­tlenkiem wodoru możliwe jest zaobser­wowanie podwyższonej temperatury ciała, pojawienie się zaróżowień na skórze, niewielkie kłopoty ze stolcem. Nie ma w tym nic niepokojącego – są to oznaki zanieczyszczenia organiz­mu. Im większe zanieczyszczenie, tym bardziej wyrażą się te objawy. Nato­miast zdrowy człowiek po takiej kąpieli odczuje jedynie ulgę. – Zastosowanie w kosmetyce. Wszystkie istniejące środki kosmety­czne – kremy, żele i balsamy – wyka­zują jedynie zewnętrzne działanie. A przecież zaburzenie funkcji komórki zależy od wewnętrznego stanu orga­nizmu – od jego zanieczyszczenia. A ono z kolei zależy przede wszystkim od tego, czy komórki otrzymują odpo­wiednią ilość tlenu. Suchą skórę, za-044
skórniki, zmarszczki i wiele innych lik­widuje się dobrze przy pomocy nad­tlenku wodoru.
Należy przemywać twarz ciepłą wodą, dobrze ją wytrzeć i – zmoczy­wszy watkę w nadtlenku o stężeniu 1-2%, a potem 2% – wymasować twarz i szyję. Po 20-30 minutach należy po­nownie opłukać twarz w ciepłej wo­dzie.
Identyczny zabieg możecie wy­konać przy cellulicie, wzmocnijcie tylko działanie nadtlenku wodoru za pomo­cą masażera lub aplikatora Kuznieco-wa, a najlepiej Lyapko [każda inna rę­kawica lub gumowa gąbka do cellulitu spełni tu swą rolę]. Należy wymaso-wać biodra, brzuch, ręce i nogi, a na­stępnie zwilżyć powierzchnię skóry 3% nadtlenkiem wodoru.
Zastosowanie wewnętrzne
Zażywać, zaczynając od 1 kropli na 2-3 łyżki wody (30 – 50 ml) 3 razy dziennie, 30 minut przed posiłkiem lub 1,5-2,0 godziny po posiłku, codziennie zwiększając dawkę o jedną kroplę, aż do 10 kropel dziesiątego dnia. Przer­wać kurację na 2-3 dni i przyjmować już 10 kropel, robiąc przerwę co 1-3 dni. Niektórzy nie robią przerw.
W razie konieczności dzieciom do 5 roku życia można podawać po 1-2 krople na łyżkę wody, od 5 do 10 roku życia – po 2-5 kropel, od 10 do 14 lat – po 5-8 kropel jednorazowo, rów­nież 30 minut przed posiłkiem lub 1,5-2,0 godziny po posiłku.
Aplikacja do nosa i do uszu: – W każdej chorobie, stanach dys­komfortu (grypa, przeziębienie, ból gło­wy) – szczególnie w chorobie Parkin­sona, stwardnieniu rozsianym, dolegli­wościach górnych dróg oddechowych
(zapalenie zatok przynosowych lub czołowych), szumie w uszach i innych, należy zakrapiać nadtlenek wodoru do nosa, rozcieńczywszy 15 kropel w łyż­ce stołowej wody. Całą pipetkę wkra-piać najpierw do jednej, a potem do drugiej dziurki.
Po 1-2 dniach można zwiększyć dawkę – po 2-3 pipetki do każdej dziur­ki. Potem można wprowadzać do jed­nego centymetra sześciennego za po­mocą jednogramowej strzykawki.
Kiedy po upływie 20-30 sekund z nosa zacznie wydzielać się śluz, należy udać się do łazienki, skłonić głowę na ramię, zatkać palcem tę dziurkę w nosie, która znajduje się wy­żej, a przez dolną spokojnie wydmu­chać wszystko, co wydostaje się z no­sa. Następnie przechylić głowę na dru­gie ramię i powtórzyć to samo. Przez 10-15 minut nic nie jeść i nie pić.
Przy krwotokach z nosa (o tym dobrze wiedzą lekarze pogotowia) nos zatyka się tamponami z 3% nadtlen­kiem wodoru, a następnie szuka się przyczyny krwawienia.
W różnych dolegliwościach uszu i w niedosłuchu należy stosować po­czątkowo 0,3-0,5% roztwór nadtlenku wodoru (ok. 1 ml 3% H2O2, czyli wody utlenionej, na 1 stołową łyżkę wody). Po kilku dniach można stężenie roz­tworu zwiększyć do 1-2% (zakrapiać lub umieszczać w uchu tampon z wa­ty).

Iwan Niumywakin – Woda utlenionana straży zdowia