Metoda rektalnego wlewu nadtlenku wodoru (lewatywy)

Metoda rektalnego wlewu nadtlenku wodoru (lewatywy)
Ponieważ kroplowe dożylne po­danie nadtlenku wodoru jest ignorowa­ne przez oficjalną medycynę, nie mó­wiąc już o wprowadzaniu przy pomocy strzykawki, propagatorzy tej metody znaleźli jeszcze jedną drogę wpro­wadzania nadtlenku wodoru – przy po­mocy lewatywy. Co prawda nigdzie tego nie publikowałem, ale stosuję tę metodę w swej praktyce już ponad 10 lat.
W czasopiśmie „Zdrowy Styl Ży­cia” (nr 8 z 2005 roku) rektalna metoda wprowadzania nadtlenku wodoru jest dokładnie opisana przez E. Pozdjeje-wą, uczennicę profesora A.T. Oguło-wa, zadziwiającego mistrza ludowego, z którym życie zetknęło mnie ponad 15 lat temu na drodze odradzania się tra­dycyjnej medycyny ludowej. W tym wy­wiadzie jednak nie podano dawko­wania nadtlenku. Metoda ta posiada szereg zalet. Można ją np. stosować samodzielnie bez pomocy specjali­stów, ponieważ jest bardzo prosta.
Zestaw do rektalnej aplikacji nadtlenku wodoru: W aptece kupuje się jednorazowy zestaw do transfuzji.
057
Igłę na końcówce wyrzuca się, igłę na przeciwległym końcu zestawu – zosta­wia. Z jej pomocą podłącza się do zes­tawu butlę z solą fizjologiczną (również do kupienia w aptece).
Przygotowanie roztworu: Na 200 ml soli fizjologicznej wziąć 5 ml 3% nadtlenku wodoru. Następnie (jeśli nie występują nieprzyjemne odczucia) można zwiększyć ilość nadtlenku do 10 ml, czyli wprowadzany roztwór będzie oscylował wokół wartości od 0,07 do 0,15%.
Nieodzowne warunki: Przed rozpoczęciem zabiegu należy koniecz­nie oczyścić jelita. Dość łatwym sposo­bem jest wypicie przed snem dusz­kiem 80 ml dobrego koniaku z 80 ml oleju rycynowego. Dla lepszego sma­ku można dodać kefiru. Sposób ten sprzyja również pozbyciu się glist. Dzieciom poniżej 5 roku życia radzę podać 20 ml koniaku i tyle samo rycy­ny, poniżej 10 roku życia – 40 ml, a poniżej 15 roku życia – 60 ml, z dodat­kiem 100 ml kefiru.
Oczyściwszy w ten sposób jelita, powtarzając procedurę przez kolej­nych pięć dni, można przystąpić do le­watyw z nadtlenkiem wodoru. Przed każdą lewatywą z nadtlenkiem wodoru należy wykonać zwykłą lewatywę przeczyszczającą: 2 l przegotowanej wody o temperaturze pokojowej z do­datkiem soku z połowy cytryny i łyżki stołowej octu jabłkowego. W przypad­ku dzieci należy użyć odpowiednio 2 razy mniej wszystkich składników.
Wlewanie roztworu: Przesmaro-wać końcówkę wazeliną i głęboko wprowadzić do jelita prostego. Położyć się wygodnie na boku. Następnie za pomocą plastikowego zaworu regulu­jemy tempo podawania roztworu z szy­bkością 60 kropel na minutę. Przed
wprowadzeniem roztwór podgrzewa­my do temperatury 36-37 oC. Dzieciom wlewa się mniejszą ilość: do 8 roku ży­cia – 100 ml, do 15 – 200 ml. Lewatywy robić co drugi dzień, 9-12 zabiegów. Po upływie 2-3 miesięcy powtórzyć. W przebiegu wrzodów żołądka, zabieg wykonywać z mniejszą objętością: do­rośli – 100-150 ml, dzieci – 50-75 ml.
Uwaga! Po 3-4 zabiegach moż­liwe jest nieznaczne podwyższenie temperatury, osłabienie, wymioty. Jest to związane z uśmierceniem wielu pa­sożytów, przez co wzrasta ogólna in­toksykacja organizmu. Nie ma w tym nic dziwnego. Powinniście po prostu pić przez jakiś czas więcej lekko oso-lonej wody, soku z jabłek, różnych sor­bentów [pochłaniaczy toksyn].
Powyższa metoda okazuje się bardzo skuteczna w szeregu wypad­ków – na przykład w leczeniu dysbakte-riozy, kandydozy, infekcji wirusowych, ureoplazmozy [choroba wywoływana przez wewnątrzkomórkowego pasoży­ta Ureaplasma urealiticum], zachoro­wań dróg moczowo-płciowych (dotyka­jących zarówno mężczyzn jak i kobie­ty), arterioskierozy, zapalenia gruczołu krokowego, gruczolaka stercza, zapa­lenia przydatków, dolegliwości płuc­nych, torbieli, polipów, mięśniaków, choroby nerek, wątroby, trzustki, dole­gliwości układu nerwowego, w tym stwardnienia rozsianego i choroby Parkinsona, których źródła należy upa­trywać przede wszystkim w niewłaści­wie działającym układzie trawienno -jelitowym, a szczególnie w pojawieniu się zaparć, co stanowi pierwotną przy­czynę powstania tych chorób.
Nie zaszkodzi przypomnieć, że przeprowadzenie tego zabiegu służyć będzie jako dobry proces przygotowa-wczo-normalizujący funkcje reproduk-058
cyjne (przygotowanie do ciąży), przy­wrócenie prawidłowego działania wszystkich narządów okolicy miednicy i krążenia krwi oraz limfy.
Chociaż doktor E. Chozdiejewa uważa, że obecność procesów rako­wych stanowi przeciwwskazanie dla zastosowania tej metody, to praktyka dowodzi, iż tlen jest groźną bronią niszczącą komórki nowotworowe. Przecież komórki raka powstają w środowisku beztlenowym oraz w zaś­mieconym, brudnym organizmie. Jeśli więc organizm – począwszy od układu pokarmowego – jest czysty wewnątrz, to w konsekwencji komórki w wystar­czającym stopniu nasycają się tlenem, a komórki nowotworowe w zasadzie nie są w stanie się aktywować. Nawet w zaniedbanych chorobach onkologi­cznych zalecam tę metodę, lecz uży­wam mikrolewatyw o objętości 120-130 ml z dodatkiem 1-2 łyżeczek nad­tlenku wodoru.
Teraz więc, w odróżnieniu od le­karzy, jesteście już uświadomieni na tyle, by zrozumieć, że nadtlenek wodo­ru to niezbędna organizmowi substan­cja organiczna, która wytwarzana jest przez sam organizm, i nic złego nie należy oczekiwać po wprowadzeniu jej dodatkowej ilości. Należy jedynie prze­strzegać środków ostrożności podczas dawkowania. Według niektórych do­niesień w USA, w celu poprawienia smaku niektórych soków z porzeczek i z borówki, dodaje się do nich roztwór nadtlenku wodoru w stężeniu 0,1%.
Nie zapominajcie, że sam nad­tlenek wodoru jest świetnym środkiem dezynfekującym. Jedna łyżeczka wody utlenionej (3% H2O2) na 1 I wody czyni wodę całkowicie sterylną.
Warunki przechowywania i użycia nadtlenku wodoru
Najlepiej przechowywać nadtle­nek wodoru w ciemnym naczyniu. Pra­ktyczne doświadczenie pracy z nad­tlenkiem wodoru dowodzi jednak, że wrze on w temperaturze 67°C, przy czym jego właściwości zostają zacho­wane. Co za tym idzie, nadtlenek wo­doru nie traci swych właściwości nawet w jasnym naczyniu (co można zresztą zaobserwować już w aptekach). Musi być to jednak naczynie hermetycznie zamknięte i postawione w ciemnym miejscu, ponieważ w kontakcie z po­wietrzem nadtlenek wodoru szybko ulega rozkładowi.
Jeśli zachowane są wszystkie wymagania dotyczące przechowywa­nia, nadtlenek wodoru może być przy­datny do użycia przez okres do 2 lat. Potrzebną ilość nadtlenku wodoru na­leży pobierać w następujący sposób: wziąć 1 lub 2 gramową strzykawkę, odkręcić zewnętrzną zakrętkę butele­czki z nadtlenkiem wodoru, i nie otwie­rając wewnętrznej, przekłuć ją igłą i napełnić strzykawkę nadtlenkiem w pożądanym stopniu. W ten sposób za­chowacie jego stężenie.

Iwan Niumywakin – Woda utlenionana straży zdrowia