Wskazania do zastosowania nadtlenku wodoru

Wskazania do zastosowania nadtlenku wodoru
W. Douglas w swej książce „Uz­drawiające właściwości nadtlenku wo­doru” przytacza materiały świadczące o tym, że wśród istniejących obecnie zachorowań praktycznie nie występują takie, w przebiegu których nie można by zastosować nadtlenku wodoru.
Ze swej strony jeszcze raz pod­kreślę, że nadtlenek wodoru jest nie­odzownym mechanizmem regulacyj-059
nym w zakłóceniach procesów wymia­ny w organizmie – niezależnie od ich natury. Niech to będzie zakłócenie w układzie sercowo-naczyniowym, odde­chowym, nerwowym, endokrynologicz­nym [wewnątrzwydzielniczym, hormo­nalnym] lub jakimś innym. Różnica po­lega jedynie na schemacie, według którego odbywa się leczenie. W po­czątkowych stadiach zachorowania wystarczy 3-5 zabiegów dożylnego wlewania H2O2, by osiągnąć efekt le­czniczy, a w przewlekłych – od 10 do 20 zabiegów ze stopniowym zwiększa­niem czasu pomiędzy nimi: co drugi dzień (przez 2-3 tygodnie), raz w tygo­dniu (2-3 razy).
Ponieważ nadtlenek wodoru za­bija wszelką patogenną mikroflorę, używa się go w dowolnej infekcji wiru­sowej, chorobach grzybiczych, infekc­jach ropnych, dysbakteriozie jelit oraz tak groźnej chorobie, jaką jest kandy-doza.
Nadtlenek wodoru wykazuje szczególną aktywność we wszelkich nieprawidłowościach układu sercowo-naczyniowego, takich jak: dolegliwości naczyń w mózgu, naczyń obwodo­wych (cerebrastenia, czyli osłabienie naczyń obwodowych w mózgu, stwar­dnienie rozsiane, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera), w objawach pa­tologicznych obserwowanych w okoli­cy serca (stenokardia, choroba niedo­krwienna mięśnia sercowego, zawał -również w najostrzejszej fazie, w żyla­kach, zatorach, w udarze lub wylewie krwi do mózgu, oraz w postępującej martwicy naczyń krwionośnych.
Dość dobre rezultaty przynosi stosowanie nadtlenku wodoru w prze­biegu cukrzycy nieinsulinozależnej [ty­pu II] i wykazuje pozytywną dynamikę w cukrzycy insulinozależnej [typu I].
Rzecz jasna często zadaje mi się pytanie, czy rzeczywiście nadtle­nek wodoru może wyleczyć raka. Le­czenie chorych na raka to skompli­kowany proces, który zależy od stop­nia rozwoju nowotworu i jego lokaliza­cji. Zastosowanie przez oficjalną me­dycynę chemioterapii i radioterapii było spowodowane przeświadczeniem, ja­koby komórka rakowa była wrażliwsza od zdrowej na tego rodzaju oddziały­wanie, i że zahamuje to jej wzrost. Do­wodzono również, że komórka rakowa rozmnaża się znacznie szybciej niż zdrowa. Jednak ostatnie badania do­wiodły, że komórka rakowa dzieli się wolniej od zdrowej. Przecież zdrowe komórki dzielą się z szybkością ich zu­żywania – tyle, ile ich obumiera, tyle również powstaje. Natomiast komórka rakowa po prostu nie podlega w tej kwestii kontroli, i nowa komórka pow­staje (w swoim tempie) odrobinę szyb­ciej niż obumiera stara. Właśnie dlate­go powstaje guz nowotworowy, tym bardziej, że po naświetlaniu gwałtow­nie wzrasta w organizmie ilość wol­nych rodników, co samo w sobie sprzyja powstawaniu nowotworu (M. Emanuel).
Kryzys medycyny w podejściu do leczenia chorych na nowotwory le­ży – podobnie jak i w innych jej dziedzi­nach – w likwidowaniu symptomów drogą chirurgiczną, chemiczną lub ra-dioterapeutyczną, zamiast poszukiwa­nia przyczyn ich powstania. Jak poka­zuje praktyka, jest to w większości przypadków daremne.
Wewnętrzne zastosowanie nad­tlenku wodoru i podawanie dożylne nie stanowi metody leczenia raka. Jednak ponieważ rak powstaje tylko w środo­wisku beztlenowym, a nadtlenek wo­doru likwiduje właśnie to zjawisko. Dla-060
tego może być najefektywniejszym wspomożeniem leczenia w przebiegu chorób onkologicznych – jeszcze lepiej w połączeniu z metodami medycyny oficjalnej, lecz niestosowanych w tak zabójczych dla komórek dawkach.
Interwencja chirurgiczna przyno­si efekt tylko w początkowej fazie poja­wienia się nowotworu, choć i tak osta­tnimi czasy praktycy zaczęli zauwa­żać, że otwiera ona dostęp tlenowi, który uruchamia tworzenie się wolnych rodników, co swoją drogą sprzyja pow­stawaniu przerzutów.
Należy mieć na uwadze, że o ile zastosowanie nadtlenku wodoru w ciężkich stanach przynosi pożądany efekt po kilku zabiegach, to choroby przewlekłe, takie jak astma oskrzelo­wa, wymagają długiego czasu przyj­mowania nadtlenku wodoru – na przy­kład 1 -2 razy w tygodniu w warunkach okresowego przyjmowania wewnętrz­nie oraz miejscowo. Poprawia się przepływ krwi i oczywiście zaopatrze­nie wszystkich tkanek w tlen.
To samo można osiągnąć przy pomocy nakłuwania guza nadtlenkiem wodoru lub wprowadzania nadtlenku w miejsce ulokowania nowotworu. Ob­serwowano przypadki, kiedy w warun­kach znacznie zmniejszonych dawek chemio- lub radioterapii, przeprowa­dzanych w połączeniu z dożylnym wle­wem nadtlenku wodoru i jednoczes­nym naświetlaniem krwi promieniowa­niem ultrafioletowym, osiągało się lep­szy efekt z mniejszymi powikłaniami chemio- i radioterapii, co oczywiście zasługuje na szczególną uwagę.
Możliwe jest też zewnętrzne od­działywanie na nowotwór (znajdujący się na powierzchni ciała) metodą na­kładania kompresu – początkowo z roztworem 3% nadtlenku wodoru [wo-
dą utlenioną dostępną w handlu], a następnie zwiększania stężenia do 15-30% nadtlenku wodoru. Zachodzi przy tym wypalanie guza, po czym na jego miejscu nie pozostają żadne oznaki, nawet jeśli guz miał charakter krwa­wiący. Przyniesie to dobry efekt szcze­gólnie przy tak ciężkiej chorobie jak czerniak złośliwy.
Powtarzam raz jeszcze: zado­walający skutek zastosowania nadtlen­ku wodoru w przebiegu chorób nowot­worowych wyjaśnić można tym, że ko­mórka rakowa może żyć tylko w śro­dowisku beztlenowym, i tlen atomowy jest dla niej zabójczy. Jak pokazała praktyka, terapia przeciwrakowa połą­czona z zastosowaniem nadtlenku wo­doru jest skuteczniejsza niż bez niego.
Nadtlenek wodoru jest również skuteczny w leczeniu różnych stanów obniżonej odporności, takich jak toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów i wszelkie objawy alergiczne.
Ileż nieprzyjemności niesie ze sobą nieprzyjemny zapach z ust, któ­rego przyczyną są choroby zębów, no­sa i górnych dróg oddechowych. Zwykłe płukanie 0,1-0,3% nadtlenkiem wodoru uwalnia od tej dolegliwości.
Życie nie jest wolne od upadków i złamań – szczególnie w starszym wie­ku. I tu, w celu poprawienia regeneracji i szybszego zrastania złamań, pomoc­ny okaże się nadtlenek wodoru. Nie należy tylko zapominać, że powsta­wanie w organizmie nadtlenku wodoru i, odpowiednio, uzyskanie tlenu atomo­wego zależy od układu immunologicz­nego, którego 3/4 składników znajduje się w układzie pokarmowo-jelitowym, w którym, jak już wykazano, pałeczki jelitowe same wytwarzają nadtlenek wodoru.
061
Zatem zarówno układ odpornoś­ciowy, jak i układ pokarmowo-jelitowy wymagają ciągłej troski: nieodzowne jest stałe zachowywanie czystości ca­łego układu pokarmowego, o czym już była mowa w niniejszej książce.
W organizmie wszystko jest ze sobą powiązane, zależne od siebie nawzajem, i powinno działać jak w do­brze wyregulowanym mechanizmie. W przeciwnym wypadku choroba staje się nieunikniona.
Dokładniej o tym, czym jest czło­wiek jako cząstka Stworzenia, o przy­czynach powstawania chorób i meto­dach ich leczenia i, co najistotniejsze, profilaktyki, czytajcie w książce „Endo-ekologia zdrowia”, napisanej przeze mnie wraz z małżonką, Ludmiłą Stie-panowną Nieumywakiną. Zdaniem wielu czytelników jest to jedna z najle­pszych pozycji naświetlających kwes­tie medycyny ludowej.
Dla wewnętrznego zastosowa­nia nadtlenku wodoru nie ma żadnych przeciwwskazań.
Stanowczym przeciwwskaza­niem dla dożylnego i dotętniczego za­stosowania nadtlenku wodoru jest zda­niem lżewskiej Akademii Medycznej afibrynogenemia [wrodzony niedobór fibrynogenu], zaburzenia przepuszcza­lności błony komórkowej, purpura trombocytopeniczna, hemofilia, ane­mia hemolityczna, zakrzepica wew-nątrz-naczyniowa. W pozostałych przypadkach przeciwwskazań dla po­dania dożylnego i dotętniczego nad­tlenku wodoru w zalecanych dawkach i z przestrzeganiem metodyki nie ma.
Chcę jednak ostrzec: dożylny wariant użycia nadtlenku wodoru wskazany jest tylko pod obserwacją lekarzy. Niektórzy z nich – a jest ich co­raz więcej – przeprowadzają tego typu
zabiegi. Mogę Warn, drodzy Czytelni­cy, tylko poradzić, byście szukali takich lekarzy.
O ile ozon to dość czysta postać tlenu (tlen wieloatomowy), która jest szeroko stosowana w medycynie, to nadtlenek wodoru wywołuje u oficjalnej medycyny sprzeciw.
Po pierwsze: mówi się, że pod­czas aplikowania nadtlenku wodoru powstają pęcherzyki gazu (tlen atomo­wy), które mają rzekomo zatykać na­czynia (wylew). Na ten temat już się wypowiadałem. Lekarze zwyczajnie nie chcą wniknąć w działanie nadtlen­ku wodoru i prezentują elementarne niezrozumienie przedmiotu.
Po drugie: szkodliwość stosowa­nia nadtlenku wodoru uzasadniają oni dużą zawartością ołowiu i cynku. Oczywiście 3% nadtlenek wodoru sprzedawany w aptekach nie jest cał­kiem czysty i zawiera te metale, o czym już wiecie. Możliwe, że w po­przednim wydaniu książki „Nadtlenek Wodoru” i w wywiadzie dla „Zdrowego Stylu Życia” byłem w swych wypowie­dziach zbyt kategoryczny twierdząc, że sprzedawany w aptekach nadtlenek wodoru można zażywać na przestrzeni całego życia.
Wiadomo, że sole metali ciężkich, na­wet w małych dawkach, mogą kumulo­wać się w organizmie. Właściwością oddziaływania ołowiu na organizm jest upośledzanie układu nerwowego, szczególnie u dzieci, ponieważ organi­czne związki ołowiu w organizmie przekształcają się w nieorganiczne, co wywołuje przewlekłe zatrucie.
Może temu towarzyszyć zmę­czenie, drażliwość, bezsenność, możli­we są bóle mięśni, stawów, niewielkie drętwienie palców rąk. Objawy te nasi­lają się wraz z zanieczyszczeniem or-062
ganizmu, co można zaobserwować praktycznie u wszystkich ludzi, którzy nie prowadzą aktywnego trybu życia i nie przestrzegają żywienia rozdziel­nego.
Oto dlaczego u naszych pacjen­tów, którym według naszej technologii przeprowadzono oczyszczanie orga­nizmu, w ciągu ubiegłych 3-4 lat inten­sywnego stosowania nadtlenku wodo­ru nie obserwowaliśmy żadnych obja­wów charakterystycznych dla nagro­madzenia ołowiu. Oczywiście zaleca­my robienie przerw w przyjmowaniu nadtlenku, ponieważ czysty organizm zaczyna sam produkować nadtlenek wodoru.
Istnieją doniesienia, że WiIliam Douglas stosuje w celu oczyszczenia nadtlenku z ołowiu kosztowny aparat, co dodatkowo zwiększa autorytet nad­tlenku wodoru. Wątpliwe, czy przed­stawiciele naszej oficjalnej medycyny zdecydowali by się na coś takiego, bo nawet po kosztownym oczyszczeniu z ołowiu, nadtlenek i tak będzie wielo­krotnie tańszym i skuteczniejszym środkiem niż wiele lekarstw i operacji. Z chęci zysku zrobią oni wszystko w celu zdyskredytowania tej metody.
A przecież można by specjalnie przygotowywać wysoko oczyszczony nadtlenek wodoru, który niemal nie za­wierałby ołowiu. Nie wykluczam, że ktoś z wielkiego biznesu może na tym skorzystać i za ciężkie pieniądze bę­dzie oferował tę metodę przywracania zdrowia. Tylko nie zrobią tego ci, któ­rzy powinni być odpowiedzialni za zdrowie narodu. Oni nie potrzebują zbędnych kłopotów.
Jeśli chodzi o iniekcję dożylną nad-tlenku wodoru za pomocą strzy­kawki, to – jak wynika z naszej wielo­letniej praktyki – metoda ta jest dobra
w udzielaniu szybkiej pomocy w skraj­nych wypadkach, ponieważ przy dłu­gotrwałym stosowaniu można zaob­serwować zapalenie żył, które zmnie­jsza się przy użyciu chłodnych kom­presów. Lecz gdy tylko pojawi się taka możliwość, należy przejść na zastoso­wanie wlewu przy użyciu kroplówki. Wlew rektalny jest równie skuteczny.
Kończąc ten rozdział pragnę raz jeszcze podkreślić, że zasadnicza rola wszystkich procesów fizjologicznych w organizmie zależy od tlenu atomowe­go. Jeśli zostanie wynaleziony przy­rząd określający w tkankach optymal­ny poziom tlenu atomowego, a tym bardziej automatycznie utrzymujący go, to uczyni to człowieka zdrowym, a 90% medycyny i farmakologii okaże się zbędne.

Iwan Niumywakin- woda utleniona na straży zdrowia